6 december is de dag waarop je nog eens naar de oogst van de pakjesavond ervoor kijkt. Ben je er blij mee? Of zit er nog wel iets bij dat je zou willen ruilen?
Eigenlijk is het iedere dag 6 december en is iedere avond pakjesavond. Kijk eens naar je omstandigheden van dit moment. Aspecten als relaties, ontwikkeling, welvaart en gezondheid. Zit daar iets bij wat je zou willen ruilen? Kan het beter? Of ben je volkomen tevreden met hoe het nu is en heb je er al alle vertrouwen in dat het zo blijft.
Stel dat hoe je leven er nu uitziet het exacte resultaat is van waar je – veel meer onbewust dan bewust – om gevraagd hebt. En stel dat daar aspecten zijn waarvan je vindt dat die wel beter kunnen. Dan zou je willen weten hoe je dat moet doen. Dan zou je willen leren hoe je wél die omstandigheden creëert die je graag wilt. Er is dan goed nieuws voor je: dat kan!
Eigenlijk is het toepassen van het proces van creatie heel eenvoudig. Ook zonder dat je jezelf ervan bewust was, heb je dat je hele leven al gedaan. Er zijn ‘natuurwetten’ die van invloed zijn op hoe alles in de kosmos ontstaat en beweegt. Hoe beter je de werking van die wetten snapt, hoe eenvoudiger het is om dat voor je te laten werken. De meest belangrijke ‘wet’ in relatie tot het creëren van wat dan ook is de ‘wet van het octaaf’. In een eerdere blog over ‘appeltaart’ vind je de uitleg hiervan.
Iedere manifestatie bestaat uit drie delen: intentie (willen), creatie (doen) en manifestatie (beleven). Oftewel: weten wat je wilt, vertrouwen dat je het kunt en genieten van het resultaat. Deze drie ‘delen’ komen we ook in onszelf tegen als onze mentale, fysieke en emotionele intelligenties en verlangens.
Je hebt al toegang tot alles wat je kunt bedenken; het is er al. Je hoeft het alleen nog maar te geloven. Het woord ‘geloven’ gebruik ik in de betekenis van ‘er heilig van overtuigd zijn’. En je kunt alleen maar ‘heilig van iets overtuigd zijn’ als je het hebt ervaren. Anders gezegd: Je kunt geloven dat iets niet kan of je kunt geloven dat iets wel kan, in beide gevallen krijg je gelijk.
Creëren kun je leren. Als je weet wat je wilt, is het belangrijk om ‘te doen alsof het al zo is’. Voorstellingsvermogen is dus wel belangrijk, net als allerlei dingen die je daarbij kunt doen. Als je bijvoorbeeld heel graag een hond wilt, dan kun je alvast de halsband en mand en zo in huis halen. Het is hierbij belangrijk dat het voor jou ‘voelt’ alsof het al zo is.
Het ‘ruilen’ van wat je op dit moment niet bevalt tegen iets dat je liever hebt, is dan kinderlijk eenvoudig. Al blijkt het soms lastig om het eenvoudig te houden. Maar goed, dat is wel te leren. De crux hierbij is de combinatie en samenwerking van ‘willen’ en ‘geloven’, de manifestatie is dan ‘als gevolg van’:
Willen: waar is je aandacht op gericht? Veel mensen houden zich nog bezig met ‘zorgen maken’ over de toekomst. De aandacht is dan feitelijk bij wat je niet wilt dat er gebeurt. Als daar het geloof bij komt dat ‘wat ik niet wil dat gebeurt, wel een waar zou kunnen zijn, kan eigenlijk geen verrassing zijn dat juist datgene gebeurt wat je niet wilt. Het is dus belangrijk om de regie te gaan voeren over wat zich in je hoofd aan plaatjes en gedachten afspelen en ervoor te zorgen dat je aandacht gericht blijft op wat je wel wilt.
Geloven (ervaren): Wat je ervaren hebt, weet je; de rest is maar informatie. Wat je ervaren hebt, is de betekenis, de waarde die je aan iets geeft. Waar het onszelf betreft geloven we nog heel veel over onszelf dat helemaal niet waar is. De kwalijke gevolgen van onze opvoeding, waardoor we zijn gaan geloven dat we iets niet waard zijn, of dat we alleen maar iets kunnen krijgen als we daarvoor gewerkt hebben. Met alle respect aan onze opvoeders, maar we zijn grootgebracht in een Keynesiaans systeem dat als belangrijkste uitgangspunt heeft dat mensen lui zijn en dat een systeem van beloning en straf het enige is dat mensen in beweging brengt. Als je nog gelooft dat dit waar is, zal je dit niet helpen om je leven wat meer comfortabel te maken. Het is ‘handiger’ om te geloven dat ‘iets zomaar kan’ en dat alleen al het feit dat jij een wens hebt, voldoende is om deze uit te laten komen.
Ruilen van cadeautjes die je ooit een keer gekregen hebt, is niet zo lastig als je maar weet hoe je het moet doen. Een aardige eerste stap is al om te stoppen met dingen doen of laten uit angst voor straf of in de hoop op een beloning. De tweede stap komt dan als vanzelf: het niet belangrijk vinden wat anderen er van vinden.
Toegegeven, ondanks de zich opstapelende bewijzen dat het echt werkt en de theorie erachter gevonden is uit deze ‘bewijslast’, is het niet altijd eenvoudig om het eenvoudig te houden. In onze conditionering zitten nu eenmaal eigenschappen die er baat bij lijken te hebben om een aanspraak te doen op ‘de wet van behoud van ellende’. Of zoals Ouspensky schreef: het moeilijkste voor mensen is om afscheid te nemen van hun lijden.
RdB – 2013
[facebook] [retweet]
