Is het belangrijk om te streven naar een leven van alleen maar geluksmomenten? Kan dat wel? Maak je jezelf niet ongelukkig door het idee van een leven waarin alles altijd meezit, je iedere dag synchroniciteit ervaart en 24/7 in de ‘flow’ bent? Beseffend dat je dat niet lukt?
Met veel plezier zag ik deze vraag een aantal keren voorbij komen op het web. Daarbij ook een gedachte ‘het zal tijd worden’! Tijd dat er meer mensen gaan beseffen dat hoe leuk en belangrijk ‘persoonlijke ontwikkeling’ ook is, dat dit slechts een tussenfase is. Daarmee is het overigens geen fase die je kunt overslaan. Hoe ironisch het ook kan klinken, je moet eerst je persoonlijkheid ontwikkelen voordat je in de gaten kunt krijgen dat je dat niet wezenlijk ‘bent’.
Minder dan een eeuw geleden was er in het Westen niet zo veel keuze op het gebied van zingeving. Het Christendom domineerde zo sterk dat je er niet eens aan zou denken om niet ‘mee te doen’. Slechts enkelingen namen geen genoegen met een onverifieerbare theorie en gingen zelf op zoek. Dit principe is onveranderd. Wat wel veranderd is, is het overstelpende aanbod van religies, stromingen, filosofieën en daarbij horende rituelen of – veel vaker – delen daarvan. Met verbazing kijk ik nog wel eens naar deze ‘esoterische kermis’. Kermis, omdat het doel van al die evenementen is om een ‘gelukssensatie’ te ervaren, onder het mom van verlichting of bevrijding. En dat is precies wat ‘persoonlijkheid’ graag wil: zich gelukkig voelen.
Wellicht is de grote verwarring ontstaan doordat de esoterische kermis zich bedient van woorden en citaten die betrekking hebben op het niveau van voorbij persoonlijke ontwikkeling. Woorden als ‘ziel’, ‘essentie’ en ‘bewustzijn’ of ‘loslaten’, ‘vergeving’ of ‘liefde’ om nog maar te zwijgen over termen als ‘leven vanuit je kracht’ of ‘vanuit je ware zelf’… Tegelijkertijd is dat nu juist karakteristiek aan ‘persoonlijke ontwikkeling’. De persoonlijkheid wil zich eigenschappen en kwaliteiten aanmeten die deze nooit kan bezitten. Het is als een bediende die in de waan leeft dat hij de huisheer en -eigenaar is.
Karakteristiek aan persoonlijkheid is dat het gericht is op prettige sensaties en bijgevolg het vermijden van onprettige situaties. Op basis van dit aantrekken en vermijden wordt dan ook overal ‘wat van gevonden’. Persoonlijkheid is echter slechts de interface tussen iemands binnenwereld en iemands buitenwereld, waardoor persoonlijkheid ook erg goed in staat is om zich aan te passen. Daarmee is persoonlijk niet ‘slecht’, het moet alleen nog even op de juiste plek gezet worden. Juist de eigenschap zich te kunnen aanpassen in combinatie met zich alles toe-eigenen levert nog wel eens ‘bijzondere’ resultaten op. Ik heb veel mensen gezien die hun persoonlijkheid zo hebben aangepast dat ze het maatschappelijk ego getransformeerd hebben in een spiritueel ego. Ondanks dat ze zich hierdoor overigens wel een stuk beter voelen en gezonder leven, zijn ze per saldo eerder achterop geraakt dan opgeschoten.
Verandering van persoonlijkheid is overigens geen sinecure. Het kan een langdurig proces zijn van velerlei cursussen, seminars, bijeenkomsten, oefeningen, riten en zo voort. Vaak zie je ook dat iemand zo trots is op z’n nieuwe persoonlijkheid dat ze ervan overlopen. Zij hebben immers ‘het geluk’ gevonden, niet beseffend dat dit slechts als een emotioneel orgasme was, terwijl ze niet in die staat kunnen blijven en dat ze feitelijk teren op de herinnering. Maar ja, als iemand ergens vol van is, is er geen ruimte voor iets anders.
Een belangrijk moment is dan ook het moment van twijfel. Na alles dat je aan jezelf gedaan hebt, alle boeken die je hebt gelezen, alle mooie, diepe en betekenisvolle momenten die je hebt meegemaakt en alle mooie mensen die je hebt ontmoet, er ineens een moment komt waarop je beseft ‘er klopt iets niet’ of ‘er mist iets’. Het moment waarop je jezelf niet langer voor de gek kunt houden met een mooie theorie of zelfverklarende oneliner of slogan. Het is het moment waarop wordt beseft dat de rol van persoonlijkheid te beperkt is, dat deze niet altijd de voldoening geeft die je ervan verwachte.
Er zijn overigens niet veel mensen die dit punt bereiken. De esoterische boeken spreken van 1 op de 1.000! Slechts 1 promille van alle mensen heeft het in zich om voorbij persoonlijkheid te gaan. Als dit je lot is, is het eerste teken dat er een gevoel van eenzaamheid ontstaat. Het is steeds moeilijker om mensen te vinden waar je mee afgestemd bent. Vrienden en vriendinnen blijven steeds meer op afstand en je merkt dat alle trucs die je geleerd hebt om je weer even goed te voelen, het steeds minder goed doen. Je gelooft niet langer dat geluk te vinden is in een cursus die je nog niet gedaan hebt. Toch is er een groeiend besef dat je iets anders moet, dat je wezenlijk en werkelijk wilt weten ‘hoe de schepping in elkaar zit en welke rol of functie je daar in hebt. Niet door het omarmen van een mooi verhaal, maar door eigen onderzoek.
Verificatie begint met het vaststellen dat er een buitenwereld is en dat je over een binnenwereld beschikt. In die binnenwereld zijn het vooral gedachten en gevoelens die volkomen geautomatiseerd reageren op wat er in de buitenwereld gebeurt. Het zien daarvan en langzaam aan beseffen dat alles wat je meent te doen of gedaan hebt, eigenlijk alleen maar geconditioneerde reacties zijn. Dat is overigens niet ‘leuk’ of ‘aangenaam’ dus persoonlijkheid zal zich hier tegen verzetten.
Er is iets in je – laat ik het Essence noemen – dat gestopt is met groeien zodra je persoonlijkheid zich begon te ontwikkelen. Bij sommige mensen is Essence overigens verstikt en gestorven; dit zijn de echte zombies. Essence is passief geworden, heeft zich alles moeten laten welgevallen van wat persoonlijkheid bedacht en uitspookte. Essence is dan ook vaak ondervoed en onopgevoed als het teruggevonden wordt. Hier is dan de schoonheid van de natuur zichtbaar: Essence kan het niet alleen. Het heeft een afgeronde, welopgevoede, volmaakte persoonlijkheid nodig die eerst de ingrediënten verzamelt voor de transformatie. Bijkomstigheid van deze constructie is wel dat persoonlijkheid zich alles toe-eigent en nu een stap terug moet doen.
Goed nieuws dus als je begint te twijfelen aan de waarde van alles dat je al gedaan hebt op het gebied van persoonlijke verandering en effectiviteit. Het zou tijd kunnen zijn voor een volgende stap. Het besef dat alles dat je tot nu toe gedaan hebt, te vergelijken is met boodschappen doen. Alle ingrediënten heb je inmiddels in huis en nu wordt het tijd om er een maaltijd van te maken; de ingrediënten te laten transformeren. Het wordt tijd voor een stap in de richting van ‘cut the crap’, vergeet de mooie verhalen en laat het ’feeling good’ maar even voor wat het is. “Gewoon” omdat je wilt weten hoe het echt zit en omdat er iets in je zit dat zich steeds lastiger laat verdoven of afleiden. Dit is overigens een natuurlijk proces. Zelfs als je het zou willen vermijden, ontkom je er niet aan.
Oh, ja… van 6 t/m 11 november is de volgende “SelfQuest”. Als je er aan toe bent, ben je welkom. SelfQuest is niet zozeer een cursus’. De theorie zul je goeddeels al een keer gehoord hebben en verificatie van het verhaal is belangrijker dan het verhaal zelf, al heb je wel eerst en verhaal nodig om te verifiëren. Tijdens SelfQuest leer je de receptuur ontdekken voor de transformatie van alles dat je tot dusver gedaan hebt.
